In een wereld waarin actief leren steeds meer erkenning krijgt als de sleutel tot dieper begrip en betrokkenheid, is het essentieel om als docent hands-on onderwijs te omarmen. Deze benadering stimuleert niet alleen het hogere denken volgens Bloom's taxonomie, maar bevordert ook het actief verwerken van informatie en het vermogen om deze aan anderen uit te leggen - een bewezen methode om kennis te verankeren.
Hands-on onderwijs draait om het actief betrekken van leerlingen bij de stof, waarbij ze op een actieve manier leren en experimenteren. Elke leerling zal tegen zijn eigen uitdagingen aanlopen en verschillende vragen hebben. Als docent is het jouw taak om deze vragen te beantwoorden en leerlingen te begeleiden bij het ontdekken van hun antwoorden. Het idee dat docenten altijd alle antwoorden hebben, wordt hierbij losgelaten. In plaats daarvan worden leerlingen aangemoedigd om vragen te stellen en zelf op onderzoek uit te gaan - een echte hands-on benadering van leren.
Als docent beantwoord je de vragen door vragen te stellen, echte vragen: kan jij, leg eens uit hoe dit of dat is, aan welke koppeling denk jij nu? Beloon de fouten met een "YES! JIJ HEBT IETS GELEERD VANDAAG!"-high five!
Net zoals we het normaal vinden dat een vader hands-on is in de opvoeding van zijn kinderen, zou het ook vanzelfsprekend moeten zijn dat leerlingen hands-on betrokken zijn bij hun eigen leerproces. Het lesmodel van Spelstof biedt hiervoor praktische handvatten (zie mijn andere blog). Door een hands-on en onderzoekende leeromgeving te creëren, worden leerlingen gestimuleerd om hun eigen leerervaring vorm te geven en actief betrokken te zijn bij het leerproces.
Iedereen wordt geboren met een natuurlijke nieuwsgierigheid naar de wereld om ons heen. Zitten en passief luisteren naar een docent is niet alleen demotiverend, maar ook ineffectief voor het leren. Waarom zouden leerlingen betrokken zijn bij een les als ze niet mogen participeren in de uitleg, niet mogen praten en niet eens op hun telefoon/laptop mogen kijken als ze een vraag hebben? Het is tijd om leren weer leuk en relevant te maken door het te verbinden met de echte wereld en de interesses van de leerlingen.
Hiermee doel ik wel op iets anders dan leerlingen op hun eigen tempo aan werk te zetten met opdrachten die je hebt klaargezet in een digitale omgeving. Dit is natuurlijk een super goede tool, maar als dit het enige is wat je inzet heeft het op den duur hetzelfde effect als het zitten en luisteren. Het is namelijk individueel, met wie bespreken ze de fouten? Fouten maken is echt heel tof in jou en het andermans leerproces. Daarnaast is het in mijn opvatting alsnog een passieve manier, een goede passieve manier. Deze wordt echter nog beter als er een combinatie wordt uitgedaagd tussen actief (bewegend) en zittende opdrachten.
Kunnen we andere vakken betrekken bij onze opdrachten en laten zien hoe ze relevant zijn voor het dagelijks leven? Door de lesstof te koppelen aan onderwerpen die leerlingen al kennen of waar ze dagelijks/wekelijks/maandelijks mee te maken hebben, wordt leren niet alleen zinvol, maar ook boeiend en motiverend.
Dit is de kern van hands-on onderwijs: het actief betrekken van leerlingen bij hun eigen leerproces en het creëren van een omgeving waarin ze kunnen groeien, ontdekken en bloeien.
Comments